We wrześniu każda nowa osoba w PSPR po pozytywnym zweryfikowaniu przez zarząd wpłaca składkę członkowską na stronę zbiórki pomocowej dla naszej Przyjaciółki - Agi Bednarczyk (min. 100 zł, ponieważ w ostatnim kwartale roku składka dla nowych osób będzie obniżona). Poniżej przeczytacie info, co słychać u Agi
https://pomagam.pl/aga_bednarczyk
"Od grudnia 2019 roku Aga przebyła ogromną drogę. Pełną wyzwań, sukcesów, ale też porażek. Wiele udało się osiągnąć dzięki Waszej pomocy wsparciu rodziny i jej własnej siły, której sama czasami nie dostrzega. Teraz już mało kto pamięta, że Aga miała liczne złamania twarzoczaszki i mózgoczaszki. Złamanie podstawy czaszki, oczodołów, stropu i przegrody nosa, kości czołowej, kości jarzmowych, szczęki, żuchwy, stawu skroniowo-żuchwowego, kości gnykowej, krtani, wyrostka prawego kręgu szyjnego C7, rany otwarte na czole i okolicy lewego oka. Aga miała też wieloodłamowe złamania kości promieniowych obu rąk z przemieszczeniem, uszkodzeniami wiązadłowymi, niestabilnością, przesunięciem bocznym i podwichnięciem ścięgien nadgarstka. Miała uszkodzenia prawego kolana, prawego barku i lewego biodra.
Przez te blisko trzy lata Aga intensywnie pracowała nad mobilizacją swojego ciała, odzyskaniem zdrowia i funkcjonalności uszkodzonych kości, stawów i tkanek miękkich. To, że była w doskonałej kondycji fizycznej przed wypadkiem bardzo jej pomogło. Tak samo jak wysoka kondycja psychiczna, sprawność intelektualna i samoświadomość. Bez tego nie byłaby na tym etapie.
Aga nie poddaje się. W chwilach zwątpienia, słabości szuka pomocy i profesjonalnego wsparcia. Odkryła po drodze wiele wspólnego swojego kryzysu PTSD z kryzysem w PR. Dobrze zarządzany może prowadzić do rozwoju. Choć to czasami długa i wyboista droga. I to pewnie najważniejszy i najbardziej wyczerpujący projekt w życiu Agi. Ale jak sama kiedyś powiedziała to jest projekt „Moje Życie”. Nikt nie powiedział, że to będzie łatwa droga.
Trudno było znaleźć, zwłaszcza w dobie pandemii lekarzy, którzy podejmą się kolejnych niezbędnych rekonstrukcji. Z tego powodu z jednej operacji twarzowo-szczękowej odbyły się już dwie, a potrzebna jest trzecia. Z przyczepem kości do stawu skroniowo-żuchwowego. Żeby Aga mogła wreszcie przynajmniej w miarę normalnie jeść. Niestety terminy do lekarzy są niewiarygodnie odległe. Teraz, jesienią 2022, powinna mieć przeszczep, a termin wyznaczono na koniec czerwca 2023. Bez tego nie może rozpocząć leczenia ortodontycznego ani zrobić rekonstrukcji przegrody nosa czy kolana. Nie może zrobić żadnej innej operacji przez utrudnioną intubację dopóki ma niestabilny staw skroniowo-żuchwowy. To co udało się zrobić jesienią 2021 roku, to korekta lewej ręki. Zakres zgięcia nadgarstka się poprawiał. W rękach zaszły jednak pourazowe zmiany zwyrodnieniowe ostatniego IV stopnia z nieodwracalnymi uszkodzeniami kompleksu chrząstki trójkątnej stawów promieniowo-nadgarstkowych TFCC obu rąk. Aga musi oszczędzać ręce, żeby oddalić wizję implantów.
Przedłużający się proces powrotu do zdrowia i kolejne operacje osłabiły bardzo organizm Agi. Nie obyło się bez dalszych objawów depresji, lęków i zespołu stresu pourazowego PTSD. Pomimo wewnętrznej siły i wsparcia niezbędna jest cały czas terapia wspierana farmakologią.
Oczywiście Aga na co dzień nie pokazuje jak ciężka bywa ta walka. Do ludzi zawsze wychodzi zakładając uśmiech na twarz. Przynajmniej na jakiś czas. Bo te kontakty są dla niej jednak męczące. I wcale nie lubi słyszeć, że dobrze wygląda. Czuje się inaczej. Ma wewnętrzny dysonans. Bo to, co nie działa jest w środku. Tego nie widać. Potrzebuje więcej wypoczynku. Organizm cały czas zużywa zapasy energii na regenerację i redukcję wielu napięć jakie wytwarzają się teraz w jej ciele. Wciąż oczekuje na kolejne operacje, potrzebuje systematycznej rehabilitacji i równolegle prowadzonych terapii.
Aga sama nie wie jak kiedyś będzie wyglądało jej życie. Do czego uda jej się wrócić, a co już będzie niemożliwie. Mimo wszystko walczy o siebie. Z pomocą bliskich i przyjaciół. Cieszy się, że ma wokół siebie tych parę osób o pięknych sercach. Dzięki temu nie ustaje w tej walce i ma odwagę czasami wyjść do ludzi. Choć czasami nie czuje się na tyle silna i odważna.
Aga nadal nas potrzebuje. Potrzebuje tej świadomości, że nie jest sama. Że ma wokół siebie przychylnych ludzi, którzy nie tyle patrzą i mówią, co czują i są obecni. Aga potrzebuje wiedzieć, że sama wciąż jest potrzebna. Potrzebuje tej subtelnej obecności i odrobiny wsparcia. "
#SolidarnośćPRowców #jestemzAgą
